Dertleşmek

       Dertleşmek, doğası itibarıyla işteş bir fiil. Yani bu ne demek? Birden fazla kişinin ortaklaşa yaptığı bir eylem. Öpüşmek, dövüşmek, bakışmak gibi... Zaten bakıldığında tek başına yapılacak bir şey değil gibi görünüyor ama artık öyle değil.
        Küçükken sanki daha çok konuşur ve herkese her şeyimizi anlatırdık değil mi? Bu kadar kaygımız ve kaybedeceğimizi düşündüğümüz şeylerimiz yoktu. Değer yargıları umrumuzda değildi çünkü farkında değildik, herkesin sır tutabildiğini zannederdik vs vs bunun bir sürü sebebi olabilir. Yaş ilerledikçe insanlar ketumlaştı. Şimdi sadece birkaç çenesi düşük insan dertlerinden bahsediyor ve karşıdaki de otomatik pilotta kafa sallayıp birkaç ezbere cümle söylüyor. Bunun istisnasını az görür oldum ve bu gerçekten can sıkıcı. İnsanlar iletişim mi kurmak istemiyor yoksa kendini mi açmak istemiyor bunu anlamak zor. Bakıldığında bu gerçekten “dertleşmek” mi oluyor? Bence hayır. Sadece bir taraf derdini anlatıyor çünkü. Olsa olsa “dertlemek” olur herhalde... Karşıdakini de derde boğuyorsun. İşte bu noktada dert anlatan insan kendini kötü hissetmeye başlıyor bence. Çünkü karşıdaki çok istekli ve yardıma gönüllü dinlese bile, kişi kendini diğerlerini sıkıyor gibi hissediyor. Belki de sıkıyordur bilmiyorum ama ben dert dinlemeyi severim. Anlatan sayısı ise oldukça az. Daha doğrusu azaldı. Neyse birkaç cümle önceye dönelim. Kişi kendini kötü hissediyor, karşıdakini boğduğunu düşünüyor hatta ve hatta bir sonraki boyutta bencillikle bile suçlanabiliyor. Halbuki bu eylem başta dediğim gibi doğası gereği karşılıklı yapılmalı. Ben anlattım haydi sıra sende şeklinde değil elbette ama biri anlatır sonra oradan konu açılır diğeri kendini anlatır bu kervan böyle gider. Diğer türlü, senin de bi derdin var mı, nasılsın, iyi misin diye 50 kere sıkıştırma yollu laf almaya dönüyor muhabbet. Tabi ki herkesin kendini anlatabilme ve açılma yetisi bir değil ama bu sefer yine dert anlatan şahıs fazla ısrarcılığıyla karşıdakini bunalttığını düşünüyor. Her halükarda çok konuşanda bir problem var gibi geldi şimdi de.


        Demem o ki, neden bu kadar susar hale geldik? Neden birileri bir derdin var mı diye sormayı bıraktı? Neden duygularımızı bu kadar saklıyoruz? Dert bence paylaştıkça azalan bir şey ve ben paylaşmaktan çekinmiyorum. Fakat karşımda aynısı yapılmadığında ben de kendimi çekiyorum ve bu sonsuz bir döngüye girip herkes her şeyi içine atmaya başlıyor. Şiştik! Sonra “bir derdim var” dinleye dinleye “ne anlamlı şarkı” diyoruz. Hele bi anlat kardeşim, belki anlarız, ne demek hiç anlatamadım hiç anlamadılar...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

2.El Satış Uygulamaları

Resim
     Konumuz 2.el eşya satışı. Ülkemizde son birkaç yıldır bu tip uygulamalar çoğaldı ve hepsi kendi çapında başarılı şekilde idare edebiliyor. Gönül isterdi ki thrift shop'lar veya ikinci el ürün satan dükkanlar çoğalsın da deneyip alabilelim ikinci el ürünleri ama buna da şükür diyebiliriz. Ben dolabımı minimalleştirmeye çalıştığımdan beri ikinci el satış uygulamalarının üçünü hem alış, hem satış için kullanıyorum. Böylelikle hem istediğim ve sevdiğim markaları daha ucuza alabiliyor hem de iyice vahşileşen tekstil sektöründen uzak durmaya çalışıyorum. (Tabi ki tam olarak olmuyor)                                    Bu arada bence hem fiyat uygunluğu hem de bi nebze olsun çevreyi önemsediğinden (çünkü bir İsveç markası ve İsveç karbon salınımını 2050’ye kadar bitirmeye çalışan bir ülke) H&M grup marka ürünlerini çok seviyorum. İsveç malı gördüm mü dayanamıyorum....
Devamı

Minimalizm 101

Resim
    Öncelikle belirtmeliyim ki bu yazıda minimalizm hakkında didaktik şeyler veya kimsenin bilmediği sırlar olmayacak. Naçizane tecrübelerimi paylaşacağım, yani amaç sadece ama sadece paylaşmak olacak. Neden derseniz, kendimi o kadar yetkin görmüyorum ve zaten halihazırda çokça kaynak varken ben kalabalık yapmak istemem. Bir de eklemek istiyorum ki, okumak istemeyenler için yakında yazdıklarıma benzer içerikte bir video koyacağım. Edit aşamasında :)     Baktığımızda ben bu akıma kendimi 2015 sonlarında kaptırmaya başlamış, 2016'da da ilk adımlarımı atmışım. Nasıl başladım biraz ondan bahsedelim. Minimalizme adımımı kapsül gardırop konseptini öğrenmemle attım. Bu neydi? Çok basit anlatımıyla dolabımızda çok az eşya barındırmak denilebilir ama araştırıldığında elbette ki çok daha fazlası. Dolabınızı belirli renkler etrafında döndürebilir veya sayı konseptlerine uyarak (33 en yaygını) tüm gardırobunuzdaki tüm eşyaları belirli bir sayıda tutarak yapılabilir. Ben ikisi...
Devamı

Cougar Town Dizi Eleştirisi

Resim
   Beni tanıyanlar bilir ki son zamanlarda yeni bir diziye takmış durumdayım: Cougar Town Diziyle tanışmam tamamen tesadüfen oldu. İzlediğim başka bir dizi olan Suburgatory'nin IMDB sayfasına bakarken benzer dizilerde bu diziyi gördüm, kadroda Friends sayesinde ağzım açık bayıla bayıla izlediğim Courteney Cox'u da görünce "Bi izleyeyim bakayım" dedim ve o zaman bu zamandır başka dizi izleyemiyorum. Gerçi henüz 5.sezondayım çünkü bitmesin diye ufak ufak izlenmeye çalışıyorum. Ama şu kadarını söylemeliyim ki başka dizi izlerken sıkılıp bu diziyi açasım geliyor ve izleyemediğim zaman diziyi resmen özlüyorum. Kendi hayranlığımla sizi daha fazla sıkmadan dizinin konusuna ve karakterlerine geçmek istiyorum.    Dizi 23 Eylül 2009 tarihinde ABC kanalında yayın hayatına başlamış daha sonra TBS'e geçmiştir. Scrubs dizisinin yapımcılarından Kevin Biegel ve Bill Lawrence'ı bu dizide görmek mümkündür; ki zaten Scrubs dizisinden tanıdığımız yüzlere de sık sık bölüm...
Devamı